İNSANI SEVMEK, AMASIZ, FAKATSIZ SEVMEK

Neşet Usta'yı memleketinden göç ettiren ana mesele insana insan olduğu için değer verilmemesiydi. Evet.. Bugün yine aynı sıkıntıların içindeyiz. İnsana insan olduğu için değer veriyor muyuz? Amasız, fakatsız insanı insan olduğu için sevebiliyor muyuz?

Sevmek, sevilmek insanın en ihtiyaç duyduğu duygulardan biri iken, gönüle zincir vurmak hangimizin hakkı? İnsanları sınıflara ayırmak, maddi durumu veya makamına göre insanlara farklı davranmak bizim fıtratımıza, karakterimize uyar mı?


Genç kardeşlerime tavsiyem, insan insan muamelesi görmediği zaman, yüreğinin o acısı ile Türk müziğine 500 tane türkü armağan eden Neşet Usta'nın hayatını bir okusunlarda, sırf saz çalıyor diye sevdiği kızı alamayan bir adamın ne denli çileler çektiğini, ne bedeller ödediğini görsünler.

Hepimizin özellikle bugünlerde birbirini sevmeye çok ihtiyacı var. Hepimizin amasız dostluklara çok ihtiyacı var. Hepimizin şu kör dünyanın sıkıntılarını unutturacak sevgi limanına dert dolu yüreğimizi yanaştırmaya çok ihtiyacı var.

Tahmin ediyorum Neşet Ustanında türkü ve bozlaklarında bu gaye vardı hep.

İnsanı insan olduğu için sevebilme sevdası...

Rahmet olsun..


Kalın Sağlıcakla.