SENİN İLETİŞİM DİLİN HANGİSİ “SEN DİLİ” İLE “BEN DİLİ” KONUŞURSA

 Günlük hayatımızda birçok insanla karşılaşırız. Bunların bazıları karakterleri, mizaçları, kültürleri, eğitimleri doğrultusunda fark edemedikleri iki dilden “sen dili” veya “ben dili”nden birini seçip konuşurlar.

         “Sen dili”ni seçip konuşanlara baktığımızda kişinin cümlelerinin hep karşı tarafı suçlayıcı, hatanın yalnızca karşı tarafa aitmiş gibi ifade edildiği cümlelerden oluştuğu gözlenir. “sen bana bunu dedin, senin bu davranışın çok yanlış, senin sözlerin hep kırıcı, sen zaten hep kötü konuşursun.” vb. gibi uzayıp gider. Oysaki “ben dili” öyle mi? Nezaket ve düşünce barındıran cümlelerdir onlar. Amaçları karşı tarafı kırmak, üzmek, rencide etmek değildir. “Ben dili” ile konuşan insanlar karakterleri gereği, aldığı eğitim gereği kibar ve düşünceli insan oluşlarından kendilerine verdikleri değeri her daim diğer insanların da hak ettiklerini düşünür ve cümlelerini ona göre seçer. Amacı karşı tarafı değersiz hissettirmeden, incitmeden yanlış davranışın ve sözün kişinin kendisinde yarattığı duyguyu paylaşmaya yönelik cümleler kullanmaktır. “Ben bu davranışından dolayı üzüldüm, aslında bu sözleri hak etmediğimi düşünüyorum.” gibi ifadeler kullanmayı tercih ederler. Amaçları yok etmek değil, inşa etmektir. Sözcüklerin, cümlelerin “sen dili” ve “ben “dili” ile taşınması gerektiği ve taşınan her tuğla gibi sözcüklerin de bir bina inşa ettiği unutulmamalıdır.

          Kişinin ruhunu inşa edip, düzeltip, tamir edip davranışa ulaşmasını sağlamaktır, çözüme götürmektir. “Ben dili” kurtarıcıdır, tamir edici, onarıcı, kurucu ve inşa edicidir. Kurulan iyi sözler, cümlelerle kurtarılan iletişim, kurtarılan arkadaşlıklara dönüşür. Bir söz vardır inşa eder, bir söz vardır yok eder. Ben dili inşa eder, sen dili yok eder.

            Değerli okurlarım, hayatınızda her daim “ben dili” olması dileklerimle…