EMİLLİ EĞİTİM Mİ? KANDIRMACA MI?
Yazar - Servet Şenyiğit
Yurdumuzda yalnız ca iki bakanlığın isminin başında “Milli” kelimesi bulunmaktadır. Milli Eğitim Bakanlığı ve Milli Savunma Bakanlığı. Kuşkusuz tüm bakanlıklarımız milli fakat eğitime ve güvenliğe milli vurgusu yapmamız aslında bir bağımsızlık savaşıyla var olduğumuzun anlamı. Tam bağımsızlığın yolu eğitimden ve güvenlikten geçiyor.
Türkiye’ de her alanda olduğu gibi eğitim sisteminde de olağanüstü bir plansızlık var. Köy okullarının kapatılmasıyla eğitimin temeli dinamitlendi. Sonrasındaki plansızlık liselerde had safhaya çıktı. 15 yaşındaki çocuklarımız düz liselerden bozma Anadolu Liselerine, biraz akıllılarsa Fen Liselerine doluşturuluyorlar. Çocukların yeteneklerinin, becerilerinin, ilgilerinin hiçbir önemi yok. Anadolu ve Fen Liselerini kazanamayan ve özel liselere gidecek olanağı olmayan çocuklarda Meslek Liselerine adım atmak zorunda kalıyorlar.
Meslek Liseleri, 85 milyon nüfusumuzun gereksinimlerini giderecek teknik elemanları yetiştiren okullar. Ancak, bu okulları bitiren gençler taşra üniversitelerinde lise eğitimiyle ilgisi olmayan alakasız bölümlere girmek zorunda kalıyorlar. Teknik Liseden mezun bir genç, İdari Bilimler Fakültesi , Çalışma Ekonomisi okumaya zorlanıyor.
Türkiye’ de 129’ u devlet, 79’ u özel olmak üzere 208 üniversite var. Ben buna üniversite enflasyonu diyorum ki yaşadığımız enflasyonların en kötüsü. Yaşadığımız bir çok sorunun temelinde yatan nedenlerinden biri bu enflasyon çeşidi. Üniversite enflasyonunda neyi kaybetmiş oluyoruz? Kaybettiğimiz şey insanlarımız, kendimizi tüketiyoruz. Üniversiteler eğitimin niteliğini veya gerçekten üniversitede okuyan sayısını artırmak için değil müşteri bulmak için açılıyor.
Gazete haberlerine göre, 2023 YKS sonuçlarına göre üniversitelerin genel kontenjan doluluk oranı yüzde 99.8 olmuş. Bu da mevcut üniversitelerin tüm sıraları dolmuş anlamına geliyor.. İğne atılsa yere düşmeyecek. Bu durum bir başarımıdır yoksa kandırmaca mıdır?
Başta liselerden başlamak üzere üniversitelere, iş hayatına kadar ciddi bir devlet planlaması yapılması zorunluluktur. Üniversiteler işsiz yetiştirme kurumları değil, üretim seferberliğine hazırlık okulları olmalıdır.