ÖNDER PORSUK’TAN OTİZM AÇIKLAMASI

Porsuk yaptığı açıklamada şunları söyledi.

“”Otizm, yaşamın ilk üç yılı içinde ortaya çıktığı bilinen ve yaşam boyu süren, sosyal etkileşim, sözel ve sözel olmayan iletişimde sorunlar, tekrarlayıcı davranışlar ve kısıtlı ilgi alanları ile kendini gösteren, karmaşık gelişimsel bir bozukluktur. Tıbbi açıdan otizmtanısı konulmasındaki en büyük zorluk, tanı koyduracak kesin bir yöntem olmamasıdır. Otizm tanısı gözleme dayanarak ve aileden alınan bilgilere göre tanı konulmaktadır.  Bir çocukta otizm olduğunu düşündüren belirtilerden bazıları şöyle özetlenebilir; Göz kontağı kurmaları kısıtlıdır yada yoktur. Çevreye ilgisizdirler. İsmi söylendiğinde tepki vermezler. Aşırı hareketli ya da hareketsizdirler. Bazıları fiziksel temasa (öpülme, sarılma vs.) izin vermez yada hoşlanmazlar. Çoğunlukla insanları değil cansız varlıkları tercih ederler. Sosyal ve duygusal açıdan iletişim kurmayı reddederler. İşaret etmezler, ihtiyaçlarını yetişkinin elini kullanarak ifade ederler. Taklit becerileri yoktur yada sınırlıdır. Konuşma gelişmesi ya çok gecikmiştir ya da yoktur. Konuşma gelişse bile bunu iletişim aracı olarak kullanmazlar. Ekolali denilen, söylenenlere cevap verme yerine,söyleneni aynen tekraretme şeklinde bir tepki verirler. Mekanik ve tek düze ses tonu kullanırlar. Uygunsuz gülme ve kıkırdamalar vardır. Düzen takıntıları vardır, her şeyi düzenli şekilde yerleştirmeye çalışırlar. Bazı nesnelere takıntı düzeyinde bağlanırlar. Örneğin boş bir şişe, atık bir malzeme onlar için en değerli varlık olabilir. Alıştıkları düzenin değiştirilmesine tepki gösterirler. Stereotipidenilen tekrarlayan davranışları vardır. (Nesneleri çevirme, el çırpma, kanat çırpma, zıplama, kendi etrafında dönme, parmak ucunda yürümevb) Oyuncaklarla diğer çocuklar gibi oynamazlar. Örneğin oyuncakları dizerler, kendi etrafında çevirirler. Sürekli aynı oyunları oynamayı tercih ederler. Bazıları çok inatçıdır. Bazıları ses, acı, koku, ışık ve dokunuşa aşırı hassasiyet gösterebilir. Bazıları soğuk, sıcak, acıya duyarsız olabilir. Bazıları tehlikeye karşı duyarsız olabilir. Yemek yeme bozuklukları vardır. Bazıları kendine, çevresindekilere ve eşyalara zarar verebilir. Beklemeye yada isteklerini ertelemeye pek tahammüllü değillerdir. Bir çocuğun otistik tanısı alması için belirtilerin tamamının görülmesi şart değildir. Otistik çocuklar, bu davranışları hafiften ağıra değişen ölçülerde ve değişik kombinasyonlarda sergileyebilirler. Belirtilerin bazıları zaman içinde kaybolup, bazıları da belli bir zaman sonra aynı yada değişmiş şekilde ortaya çıkabilir.  Bilindiği üzere ülkemizde birinci basamak sağlık hizmetlerinin kişiye ve aileye yönelik kısmı ağırlıklı olarak aile hekimlerince verilmektedir. Ancak bir aile hekiminin poliklinik muayenesi sırasında çocukta otizmi düşündürecek bulguları fark etmesi her zaman mümkün olamayabilir. Bu nedenle ailenin çocuğu hakkında bilgi verirken objektif davranması ve saydığımız bu belirtileri gördükleri takdirde mutlaka hekimleriyle paylaşmaları önem taşımaktadır. Aile hekiminin de muayenesi ve ailenin gözlemleri birlikte değerlendirilerek, çocuğun çocuk psikiyatristleri ve çocuk nörologları tarafından değerlendirilmesi planlanabilir. Birleşmiş Milletler tarafından 2 Nisan günü, tüm dünyada otizm konusunda farkındalık yaratmak ve otizm ile ilgili sorunlara çözüm bulmak amacıyla, 2008 yılından itibaren“Dünya Otizm Farkındalık Günü” olarak ilan edilmiştir. Tüm ebeveynlerimizin otizmin belirtilerinin farkında olmaları, bu konuda hassasiyet göstermeleri ve çocuklarını takip eden aile hekimleri veya çocuk hastalıkları uzmanlarına ivedilikle bilgi vermelerini önemsiyoruz. Tüm vatandaşlarımızı bu özel çocuklarımıza ve ailelerine destek vermeye davet ediyoruz.”

Haber Merkezi